چرا لهجه مردم بریتانیا با آمریکا متفاوت است؟

زبان انگلیسی بر خلاف زبان‌هایی که در داخل مرزهای یک کشور (یا یک منطقه جغرافیایی خاص) توسعه یافته‌اند، از زمان پیدایش خود در سراسر مرزها و کشورهای دیگر تکامل یافته است. زبان انگلیسی در طول مسیر توسعه خود، عناصری از زبان‎های دیگر گرفته و تغییراتی در زبان‎های دیگر هم ایجاد کرده است. این زبان در هر منطقه به شکل متفاوتی صحبت شده و لهجه‌های زیادی را شامل می‌شود. در این مقاله به این سوال پاسخ دهیم که چرا لهجه مردم بریتانیا با آمریکا متفاوت است؟

مروری بر تاریخچه زبان انگلیسی

زبان انگلیسی زبانی است که از آمیختگی چندین زبان باستانی و مدرن به وجود آمده و هر کدام از آن‎ها تاثیری بر لهجه و تلفظ کلمات گذاشته‌اند. پیش از بررسی تفاوت لهجه بریتانیایی با آمریکایی، آیا دوست دارید با تاریخچه زبان انگلیسی آشنا شوید؟ در ادامه همراه ما باشید.

خاستگاه زبان انگلیسی

خاستگاه زبان انگلیسی در انگلستان امروزی و ورود قبایل آنگلوساکسون از اروپای مرکزی به جزایر بریتانیا است. انگلیسی باستان از ترکیب چند گویش مختلف به وجود آمد و واژه‎های زیادی از زبان ژرمن قرض گرفته بود. آنگلوساکسون‌ها اقوامی ژرمن بودند که در انتهای قرن ۴ میلادی و سال‌های آغازین سده ۵ میلادی، وارد خاک انگلستان شده و آن را از تصرف رومی‎ها در آوردند. انگلیسی قدیم یا انگلیسی باستان، تفاوت زیادی با انگلیسی دارد که این روزها استفاده می‎کنیم. به طور مثال آن‎ها کلمه light را به شکل ” لیخت” تلفظ می‎کردند. با وجود تفاوت‎های بسیار انگلیسی باستان یا انگلیسی مدرن، بدون وجود آن زبان انگلیسی به شکل امروزی وجود نداشت.

انگلیسی میانه

با تهاجم وایکینگ‎ها به انگلستان، انگلیسی باستان با نورس قدیم ( زبان قبایل وایکینگ) مخلوط شد. اسکاندیناوی قدیم در نهایت بیش از 2000 کلمه جدید به زبان انگلیسی اضافه کرد. اگرچه سال‎ها بود که انگلیسی در این منطقه صحبت می‎شد اما تهاجم نورمن‎ها زبان فرانسه را به عنوان زبان سلطنتی و قدرت تثبیت کرد. انگلیسی قدیم در میان دهقانان مورد استفاده قرار گرفت و علیرغم موقعیت پایین‎تر در جامعه، به توسعه و رشد خود ادامه داد. در این دوره کلماتی از فرانسوی و لاتین هم وارد زبان انگلیسی شدند. جالب است بدانید در حال حاضر حدود یک سوم واژگان زبان انگلیسی، ریشه فرانسوی دارند.

انگلیسی نو

در قرن 14 و 15، پس از جنگ صد ساله با فرانسه که به سلطه فرانسه در جزایر بریتانیا پایان داد، انگلیسی بار دیگر زبان قدرت و نفوذ شد. توسعه فرهنگ و ادبیات انگلیسی، پیشرفتی که توسط ویلیام شکسپیر، مشهورترین شاعر و نمایشنامه‌نویس تمام دوران رهبری می‌شد، به آن رونق بیشتری بخشید. درک تأثیر شکسپیر بر توسعه زبان انگلیسی و فرهنگ غنی و متمایز آن دشوار است. گفته می‎شود که ایشان حداقل 1700 کلمه اختراع کرده است.

رشد زبان انگلیسی

در اوایل قرن بیستم، بریتانیا کنترل امپراتوری را بر بیش از یک چهارم جهان – از آسیا تا آفریقا – و بیش از 400 میلیون تبعه بریتانیا به دست آورده بود. این امر علاوه بر گسترش زبان انگلیسی در سراسر جهان، منجر به توسعه ده‌ها نسخه و گویش محلی زبان انگلیسی شد و کلمات جدید بیشتری را با خود به همراه آورد!

دلیل تفاوت لهجه انگلیسی مردم بریتانیا با آمریکا

اگر تا به امروز به تماشای نمایشنامه شکسپیر یا درام تاریخی نشسته باشید، احتمالا متوجه تفاوت لهجه انگلیسی مردم بریتانیا با آمریکا شده‎اید. لهجه بریتانیایی بسیار رسمی و تاریخی به نظر رسیده و شکل تلفظ کلمات در آن متفاوت از لهجه آمریکایی است. چطور انگلیسی آمریکایی در مرحله اول توانست خود را از لهجه بریتانیایی متمایز سازد؟ چندین عامل کلیدی وجود دارد که برای پاسخ دادن به این سوال باید به آن‎ها توجه کنیم.

مطالعه کنید: تقویت لهجه انگلیسی

 زبان‎ها مدام دستخوش تغییر می‎شوند

زبان و لهجه‎ها ثابت نبوده و به مرور زمان تغییراتی در آن‎ها ایجاد می‎شود. این تغییرات اغلب به دلیل قرار گرفتن در معرض زبان‎های دیگر رخ می‎دهد. برخی جوامع لهجه اجدادی خود را حفظ کرده و برخی دیگر با گذشت زمان تغییراتی در زبان خود ایجاد کرده‎اند. لهجه‎های موجود در آمریکا هم ممکن است تحت تاثیر زبان‎های دیگر مانند زبان بومیان یا مهاجران دچار تغییر شده باشد.

تلفظ «ر» در گویش انگلیسی مردم بریتانیا و آمریکا

روتیسیته در انگلیسی از جمله دلایل تفاوت انگلیسی بریتانیا با آمریکا است. در گونه‌های روتیک زبان انگلیسی، حرف /r/ کامل تلفظ می‎شود اما در گونه‌های غیر روتیک، این حرف در صورت قرار گرفتن بعد از یک واکه – قبل از صامت، تلفظ نمی‎شود. به طور مثال کلمه hard را در نظر بگیرید، در زبان انگلیسی آمریکایی تلفظ آن به شکل /ˈhɑ:rd/ (هارد) است اما در لهجه بریتانیایی این حرف ضعیف‎تر بیان شده و به شکل /ˈhɑ:d/ (هاد) گفته می‎شود.

• گونه روتیک انگلیسی: جنوب غربی انگلستان، اسکاتلند، ایرلند، آمریکا و کانادا
• گونه غیر روتیک انگلیسی: گویش‌های انگلستان، ولز، استرالیا، نیوزیلند و آفریقای جنوبی

تا دهه 1600 مردم انگلیس هم حرف r را تلفظ می‎کردند و تلفظ آن‎ها شباهت زیادی به انگلیسی آمریکایی داشت اما به مرور زمان تلفظ کردن این حرف ضعیف تر شد. مهاجران پیش از این تغییرات به آمریکا رفته بودند، در نتیجه مهاجران آمریکایی به تلفظ r ادامه داده و در لهجه بریتانیا اثر آن را کمتر کردند.

مطالعه کنید: نرم افزار تقویت لهجه انگلیسی

دلیل تغییر تلفظ r در زبان انگلیسی

برخی شهروندان بریتانیایی در طول انقلاب صنعتی ثروت زیادی به دست آوردند. این افراد علاقه زیادی داشتند که به دیگران نشان دهند ثروت بیشتری از آن‎ها داشته و وضعیت آن‎ها با سایرین متفاوت است. آن‎ها برا جدا کردن خود از مردم عادی روش صحبت کردن بدون تلفظ  r را آغاز کردند و از همان زمان زبان non-rhotic متولد شد. از آن زمان بود که لهجه بریتانیایی هم تغییرات زیادی را متحمل شد، به طور مثال کلمه water به شکل “wat-ah” تلفظ می‎شد.

تفاوت تلفظ A در لهجه انگلیسی مردم بریتانیا با آمریکا

تلفظ “a” هم به مرور زمان دچار تغییراتی شده است. در زبان آمریکایی کلمه path مشابه trap تلفظ می‎شود اما مردم بریتانیا آن را به شکلی متفاوت بیان می‎کنند. در لهجه بریتانیایی تلفظ  حرف “a” در کلمه path بیشتر شبیه تلفظ father است. درست مانند مورد قبل، این استاندارد بریتانیایی است که به مرور زمان تغییر کرد و لهجه آمریکایی تلفظ این حرف را به شکل قبل خود نگه داشت.

آیا لهجه آمریکایی امروزی مشابه لهجه تاریخی بریتانیا است؟

نظرات در مورد این موضوع بسیار متفاوت است اما وقتی صحبت از تلفظ حروفی مثل “r” و “a” می‎شود، انگلیسی آمریکایی شباهت بیشتری به انگلیسی قدیم دارد. لهجه‎های بریتانیایی به مرور زمان تغییرات زیادی بر کلمات اعمال کرده‎اند. با این وجود باید به خاطر داشته باشید که لهجه آمریکایی هم تغییرات زیادی داشته و ممکن است هر روز از شکل انگلیسی قدیم فاصله بگیرد.

تفاوت املای کلمات در زبان انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی

جالب است بدانید زبان انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی دارای دو فرهنگ لغت متفاوت هستند زیرا دو نویسنده با دو دیدگاه بسیار متفاوت اقدام به جمع آوری کلمات این زبان‎ها کرده‎اند. فرهنگ لغت بریتانیا توسط محققانی از لندن با هدف جمع آوری کل کلمات این زبان آماده شد اما فرهنگ لغت آمریکایی توسط یک فرهنگ نویس آمریکایی به اسم نوآ وبستر نوشته شد. او املای کلمات را ساده‎تر و متفاوت‎تر از شکل بریتانیایی نوشت تا با کمک آن استقلال آمریکا از حکومت سابق بریتانیا را نشان دهد.

نوآ حرف u را از کلماتی مثل colour و honour حذف کرد زیرا این کلمات در نتیجه نفوذ فرانسه در انگلیس ایجاد شده بودند. پس از آن این دو کلمه به شکل color و honor نوشته شدند. علاوه بر آن طبق فرهنگ لغت او، در انگلیسی بریتانیایی کلماتی که به “ise” ختم می‌شوند، در انگلیسی آمریکایی به شکل “ize” نوشته می‎شوند.

مطالعه کنید: تفاوت کلمات بریتیش و امریکن

کلمات ختم شده به our

اکثر کلماتی که در زبان انگلیسی بریتانیایی به -our ختم می‌شوند، در زبان انگلیسی آمریکایی بدون u نوشته می‌شوند. به طور مثال کلمه humour در آمریکایی به شکل humor نوشته می‎شود یا کلمه behaviour در انگلیسی آمریکایی به شکل behavior است.

کلمات ختم شده به re

اکثر کلماتی که در زبان انگلیسی بریتانیایی به re ختم می‌شوند، در انگلیسی آمریکایی با er نوشته می‌شوند. مثل centre که به شکل center نوشته می‏شود.

کلمات ختم شده به ise

بسیاری از افعال انگلیسی بریتانیایی که به ise ختم می‌شوند، در انگلیسی آمریکایی با ize دیده می‎شوند مانند realise/realize یا organise/organize

در انگلیسی آمریکایی افعال گاها حذف می‎شوند

گاهی اوقات آمریکایی‎ها برای سریع‎تر صحبت کردن فعل را از جمله حذف می‎کنند. به طور مثال اگر از یک آمریکایی بپرسید که آیا به خرید می‎رود احتمالا با پاسخ “I could” مواجه خواهید شد اما در لهجه بریتانیایی جمله به طور کامل بیان می‎شود: “I could go”.

تفاوت واژگان انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی

برخی کلمات در زبان انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی معنی مشترکی دارند اما شکل آن‎ها متفاوت است.

مطالعه کنید: تفاوت لهجه بریتیش و امریکن

سخن پایانی

بیشتر تفاوت‌ بین انگلیسی بریتانیا و انگلیسی آمریکایی، تفاوت در تلفظ کلمات و شکل نوشتاری آن‎ها است. نخستین افرادی که از بریتانیا به آمریکا مهاجرت کردند، زبان را به همان شکل حفظ کرده و به تلفظ کلمه r ادامه دادند اما بریتانیا تغییراتی در کلمات خود اعمال کرد که سبب تفاوت امروزی این دو لهجه شده است. فرهنگ لغت این دو زبان هم متفاوت بوده و هر کدام املای خاصی برای کلمات معرفی کرده‎اند.